Ооржак Маңнай Намзыраевич 1892 чылдың январь 15-те Сүт-Хөл кожууннуң Үстүү-Ишкин бажында Көжээ деп черге ядыы өг-бүлеге төрүттүнген. Дөрт харлыында өскүс калырга, ону Ооржак Дыгырык деп кырган-ачазы кижи өстүрүп каан. Тоолчу, чечен-мерген уктуг бо кырган-ачазының ачызында Маңнай бичиизинден тура чечен сөске, уран чүүлге бүргедип өскен болгаш көңгүс аныяанда, чээрби хар чедип чорааш-ла, чонга билдингир улустуң күзелдии-биле чалаары болгаш таалап дыңнаары тоолчу болуп билдинип кээр.
Тоолчунуң күш-ажылчы намдары үе-чергежилеринден улуг ылгал чок: он ийи харлыындан эгелеп, Бижээчи-Чалаң деп бай кижиниң мал-маганын кадаржып, 1920 чылдарның төнчүзү1930 чылдарның эгезинде Теве-Хаяга Күрүнениң дуржулга станциязы тургустунган соонда, аңаа инек кадарчызы бооп ажылдап эгелээн. 1940 чылда Сүт-Хөлдүң Хөлчүктүг сумузунга арбан даргазынга соңгуткан. Аңаа дөрт чыл хире ажылдааш, 1944 чылда Манчүрекке школа тудуп эгелээрге, ону тутчуру-биле ынаар чедип келгеш, ону тутчуп дооскаш, аңаа повар база ажыл-агый эргелекчизи бооп ажылдай бээр. 1946 чылда өөнүң ишти чок апарган соонда, катап Теве-Хаяга көжүп келгеш, инек кадарып ажылдап чорааш, 1953 чылда хүндүлүг дыштанылгаже үнген.
Маңнай кайгамчыктыг хөйнү билир, дуураан угаанныг тоолчу чорааны ооң репертуарының байлаандан көстүп турар: ол янзы-бүрү жанрларның чогаалдарын билир болгаш оларны күүседип чораан. Чижээ, тоолчудан үжен ажыг маадырлыг тоолдар болгаш тоолдар бижиттинген (чамдыктарын бижип четтикпейн барган). Оон аңгыда, дыка хөй тоолчургу болгаш төөгү чугаалар, ырлар болгаш кожамыктар, тывызыктар, үлегер домактар дээш өске-даа жанрларның чогаалдары бижиттинген. Ук бижимелдерниң аразында тоолчунуң бодунуң сактып бижээш, чорутканы чогаалдар база эвээш эвес.
Маңнайның уран талантызы хөй талалыг: ол тоолчу, чечен болурундан аңгыда, хам, эмчи-домчу, оътчу болгаш ус-шевер (бызаңчы) база турган.
Маңнай – тыва тоолчуларның ийиги республика следунуң (1962) киржикчизи. Ол тоолдаарының чажыттарын, бо талазы-биле билиг-мергежилин өске тоолчуларга харам чокка дамчыдып берип чораан. Ооң эң сураглыг «өөреникчилеринге» Монгуш Сазыг-Хунаевич Хүргүл-оол, Сарыглар Борбак-оол Дүктүг-оолович олар хамааржыр.
Тоолчу 1968 чылда чырык өртемчейден чарлып чоруткан. Ооң ады «XX чүс чылда Тываның алдарлыг кижилери» деп номда кирген. Ол ышкаш Алдан-Маадыр суурда тоолчунуң чурттап турган кудумчузу ооң ады-биле адаттынган.
Тоолчудан бижиттинген маадырлыг тоолдар болгаш тоолдар: «Бокту-Кириш, Бора-Шээлей», «Алдай-Мерген», «Алдай-Сүмбер», «Артылан-Кыскыл аъттыг Артылаң-Мерген» («Арзылаң-Кыскыл аъттыг Артылаң-Мерген» деп ат-биле база бижиткен), «Карыш-кулаш хаайлыг Хан-Шилги аъттыг Мергелдей-Мерген», «Чаваа-Кылбаң аъттыг Чаңгыс-Карыш». «Бай болгаш ийи кайгал», «Балдыр-бээжек Өскүс-оол», «Белергин ашак», «Бойду, Бокан алышкылар», «Бора-Шокар биле Сайлыкай», «Демир-Мерген, Амыр-Мерген алышкылар», «Дойнур-Мерген», «Ийи лама», «Кайгал эрес аңчы», «Каралбай хаан», «Көгелдей ашак», «Кудурукпай», «Мергенчик» (2 катап бижиткен), «Мелегейлер», «Орлан-оол биле Чечен-кыс», «Өскүс-оол», «Улуг-Карак, Улуг-Сал, Улуг-Хырын», «Сазыг-ашак», «Чечен-оол», «Хапчык идик», «Үүле-Бүдүгээкчи», «Чечен-Маанай, Тенек-Дулуң», «Шевер-Мерген», «Шулуу», «Эрге-Кара-Сыйбың».
Тоолдарының парлаттынганы:
1) «Бокту-Кириш, Бора-Шээлей» деп аттыг чыындыда (Кызыл, 1969, орус дыл кырында): «Бокту-Кириш, Бора-Шээлей» (Ооржак Маңнай биле Салчак Чанзанның каттышкан вариантылары);
2) «Маңнайның тоолдары» деп чыындыда (Кызыл, 1971): «Алдай-Сүмбер», «Көгелдей ашак», «Эрге-Кара-Сыйбың», «Артылаң-Кыскыл аъттыг Артылаң-Мерген», «Мергенчик», «Алдай-Мерген», «Кудурукпай», «Бойду, Бокан алышкылар», «Белергин ашак», «Чечен-Маанай, Тенек-Тулуң», «Чечен-оол»;
3) «Тыва тоолдар» деп чыындыда (Кызыл, 1963): «Көгелдей ашак»;
4) «Тыва тоолдар» (Кызыл, 1968): «Алдай-Мерген», «Демир-Мерген, Амыр-Мерген адашкылар»;
5) «Аксагалдай ашак» деп чыындыда (Кызыл, 1992): «Кайгал эрес аңчы»;
6) «Тыва улустуң тоолдары» деп томда («Сибирь болгаш Ыраккы Чөөн чүк улустарының аас чогаалының тураскаалдары» деп серия, Новосибирск, 1994): «Чечен-Маанай, Тенек-Дулуң»;
7) «Тыва улустуң маадырлыг тоолдары» деп томда (ол-ла серия, Новосибирск, 1997): «Бокту-Кириш, Бора-Шээлей».
Тоолчунуң дугайында:
- Аранчын Ю.Л. «Дуураан тоолчу Маңнай» // Альманах «Улуг-Хем», 1988, № 69, ар. 147-153.
- Дарыма О. К.-Ч. «Тоолчу О.Н. Маңнай» // «Маңнайның тоолдары» – Кызыл, 1971, ар. 3-6.
- Орус-оол С.М. «Тоолчу О.Н. Маңнай. 100 харлаанынга» // «Люди и события». Календарь знаменательных дат. Год 1992. – Кызыл, 1991.
- Орус-оол С.М. «Ооржак Маннай Намзыраевич» // Тувинские героические сказания («Памятники фольклора народов Сибири и Дальнего Востока»). /Тург. С.М. Орус-оол. – Новосибирск: Наука, 1997. с. 539-541.
- Орус-оол С.М. «Ооржак Маннай Намзыраевич» // Тувинские героические сказания (текстология, поэтика, стиль), – М., 2001, ар. 114-116.
- Орус-оол С.М. Сказитель О. Маннай /Литературы народов России: XX век: словарь. М.: Наука, 2005, с.295.
- Орус-оол С.М. Избранные научные труды / Сост. М.Б. Кунгаа. – Кызыл, 2011, с. 171-172.
- Самдан З.Б. Маңнайнын одаа // Тыва чогаалдың кокпалары-биле. Эртемденниң демдеглелдери. – Кызыл, 2005, ар. 32-36.
- Сказитель Ооржак Маннай Намзыраевич // «Летопись Тувы». Календарь знаменательных дат. 2012 год. – Кызыл, 2011.
- Шерхунаев Р.А. «Певцов благородное племя» (Раздел «Тувинские сказители». Воспоминания сказителя Монгуша Хургул-оола о своём учителе-сказителе Ооржаке Маннае». – Иркутск, 1977.